Docsity
Docsity

Prepare-se para as provas
Prepare-se para as provas

Estude fácil! Tem muito documento disponível na Docsity


Ganhe pontos para baixar
Ganhe pontos para baixar

Ganhe pontos ajudando outros esrudantes ou compre um plano Premium


Guias e Dicas
Guias e Dicas

O Caminho da Justiça: Um Texto Sobre a Natureza do Ser e Não-Ser, Resumos de Tradução

Texto clássico sobre a natureza do ser e do não-ser, que aborda a ideia de que tudo é composto de luz e sombra, e que as coisas não podem ser maior aqui e menor ali, pois são invioláveis e iguais por todo o lado. O texto também discute sobre a importância da harmonia e da mistura na geração de corpos bem formados.

Tipologia: Resumos

2022

Compartilhado em 07/11/2022

Picapal_amarelo
Picapal_amarelo 🇧🇷

4.6

(169)

224 documentos

1 / 8

Toggle sidebar

Esta página não é visível na pré-visualização

Não perca as partes importantes!

bg1
Parmênides. Da Natureza.
Tradução do Professor Dr. José Gabriel Trindade Santos.
Modificada pelo tradutor.
Primeira edição, Loyola, São Paulo, Brasil, 2002.
Original em grego, conforme o texto estabelecido por J. Burnet.
pf3
pf4
pf5
pf8

Pré-visualização parcial do texto

Baixe O Caminho da Justiça: Um Texto Sobre a Natureza do Ser e Não-Ser e outras Resumos em PDF para Tradução, somente na Docsity!

Parmênides.^ Da Natureza

Tradução do Professor Dr. José Gabriel Trindade Santos.Modificada pelo tradutor.Primeira edição, Loyola, São Paulo, Brasil, 2002. Original em grego, conforme o texto estabelecido por J. Burnet.

Parmênides,^ PERI PHYSEÔS I Ἵπποι ταί με φέρουσιν, ὅσον τ΄ ἐπἱ θυμὸς ἱκάνοι,πέμπον, ἐπεί μ΄ ἐς ὁδὸν βῆσαν πολύφημον ἄγουσαιδαίμονος, ἣ κατὰ πάντ΄ ἄστη φέρει εἰδότα φῶτα·τῇ φερόμην· τῇ γάρ με πολύφραστοι φέρον ἵπποι[5] ἅρμα τιταίνουσαι, κοῦραι δ΄ ὁδὸν ἡγεμόνευον.Ἄξων δ΄ ἐν χνοίῃσιν ἵει σύριγγος ἀυτήναἰθόμενος - δοιοῖς γὰρ ἐπείγετο δινωτοῖσινκύκλοις ἀμφοτέρωθεν -, ὅτε σπερχοίατο πέμπεινἩλιάδες κοῦραι, προλιποῦσαι δώματα Νυκτός,[10] εἰς φάος, ὠσάμεναι κράτων ἄπο χερσὶ καλύπτρας.Ἔνθα πύλαι Νυκτός τε καὶ Ἤματός εἰσι κελεύθων,καί σφας ὑπέρθυρον ἀμφὶς ἔχει καὶ λάινος οὐδός·αὐταὶ δ΄ αἰθέριαι πλῆνται μεγάλοισι θυρέτροις·τῶν δὲ Δίκη πολύποινος ἔχει κληῖδας ἀμοιϐούς.[15] Τὴν δὴ παρφάμεναι κοῦραι μαλακοῖσι λόγοισινπεῖσαν ἐπιφράδέως, ὥς σφιν βαλανωτὸν ὀχῆαἀπτερέως ὤσειε πυλέων ἄπο· ταὶ δὲ θυρέτρωνχάσμ΄ ἀχανὲς ποίησαν ἀναπτάμεναι πολυχάλκουςἄξονας ἐν σύριγξιν ἀμοιϐαδὸν εἰλίξασαι[20] γόμφοις καὶ περόνῃσιν ἀρηρότε· τῇ ῥα δι΄ αὐτέωνἰθὺς ἔχον κοῦραι κατ΄ ἀμαξιτὸν ἅρμα καὶ ἵππους.Καί με θεὰ πρόφρων ὑπεδέξατο, χεῖρα δὲ χειρίδεξιτερὴν ἕλεν, ὧδε δ΄ ἔτος φάτο καί με προσηύδα·ὦ κοῦρ΄ ἀθανάτοισι συνάορος ἡνιόχοισιν,[25] ἵπποις ταί σε φέρουσιν ἱκάνων ἡμέτερον δῶ,χαῖρ΄, ἐπεὶ οὔτι σε μοῖρα κακὴ προὔπεμπε νέεσθαιτήνδ΄ ὁδόν - ἦ γὰρ ἀπ΄ ἀνθρώπων ἐκτὸς πάτου ἐστίν-,ἀλλὰ θέμις τε δίκη τε. Χρεὼ δέ σε πάντα πυθέσθαιἠμέν Ἀληθείης εὐκυκλέος ἀτρεμὲς ἦτορ[30] ἠδὲ βροτῶν δόξας, ταῖς οὐκ ἔνι πίστις ἀληθής.Ἀλλ΄ ἔμπης καὶ ταῦτα μαθήσεαι, ὡς τὰ δοκοῦνταχρῆν δοκίμως εἶναι διὰ παντὸς πάντα περῶντα.

Parmênides,^ Da Natureza I Os corcéis que me transportam, tanto quanto o ânimo me impele,conduzem-me, depois de me terem dirigido pelo caminho famosoda divindade, que leva o homem sabedor por todas as cidades.Por aí me levaram, por aí mesmo me levaram os habilíssimos corcéis,puxando o carro, enquanto as jovens mostravam o caminho.O eixo silvava nos cubos como uma siringe,incandescendo (ao ser movido pelas duas rodas que vertiginosamenteo impeliam de um e de outro lado), quando se apressaramas jovens filhas do sol a levar-me, abandonando a região da Noitepara a luz, libertando com as mãos a cabeça dos véus que a escondiam.Aí está o portal que separa os caminhos da Noite e do Dia,encimado por um dintel e um umbral de pedra;o portal, etéreo, fechado por enormes batentes,dos quais a Justiça vingadora detém as chaves que os abrem e fecham.A ela se dirigiram as jovens, com doces palavras,persuadindo-a habilmente a erguer para elaspor um instante a barra do portal. E ele abriu-se,revelando um abismo hiante, enquanto fazia girar,um atrás do outro, os estridentes gonzos de bronze,fixados com pregos e cavilhas. Por aí, através do portal,as jovens guiaram com celeridade o carro e os corcéis.E a deusa acolheu-me de bom grado, mão na mãodireita tomando, e com estas palavras se me dirigiu:“Ó jovem, acompanhante de aurigas imortais,tu, que chegas até nós transportado pelos corcéis,Salve! Não foi um mau destino que te induziu a viajarpor este caminho – tão fora do trilho dos homens –,mas o Direito e a Justiça. Terás, pois, de tudo aprender:o coração inabalável da verdade fidedignae as crenças dos mortais, em que não há confiança genuína.Mas também isso aprenderás: como as aparênciastêm de aparentemente ser, passando todas através de tudo”.

VΙ Χρὴ τὸ λέγειν τε νοεῖν τ΄ ἐὸν ἔμμεναι· ἔστι γὰρ εἶναι,μηδὲν δ΄ οὐκ ἔστιν· τά σ΄ ἐγὼ φράζεσθαι ἄνωγα.Πρώτης γάρ σ΄ ἀφ΄ ὁδοῦ ταύτης διζήσιος <εἴργω>,αὐτὰρ ἔπειτ΄ ἀπὸ τῆς, ἣν δὴ βροτοὶ εἰδότες οὐδέν[5] πλάττονται, δίκρανοι· ἀμηχανίη γὰρ ἐν αὐτῶνστήθεσιν ἰθύνει πλακτὸν νόον· οἱ δὲ φοροῦνται.κωφοὶ ὁμῶς τυφλοί τε, τεθηπότες, ἄκριτα φῦλα,οἷς τὸ πέλειν τε καὶ οὐκ εἶναι ταὐτὸν νενόμισταικοὐ ταὐτόν, πάντων δὲ παλίντροπός ἐστι κέλευθος.VΙΙ Οὐ γὰρ μήποτε τοῦτο δαμῇ εἶναι μὴ ἐόντα·ἀλλὰ σὺ τῆσδ΄ ἀφ΄ ὁδοῦ διζήσιος εἶργε νόημα·μηδέ σ΄ ἔθος πολύπειρον ὁδὸν κατὰ τήνδε βιάσθω,νωμᾶν ἄσκοπον ὄμμα καὶ ἠχήεσσαν ἀκουήν[5] καὶ γλῶσσαν, κρῖναι δὲ λόγῳ πολύδηριν ἔλεγχονἐξ ἐμέθεν ῥηθέντα.

B6 É necessário que o dizer e pensar que é sejam; pois podem ser,enquanto nada não é: nisto te indico que reflitas.Desta primeira via de investigação te ,e logo também daquela em que os mortais, que nada sabem,(5) vagueiam, com duas cabeças: pois a incapacidadelhes guia no peito a mente errante; e são levados,surdos ao mesmo tempo que cegos, aturdidos, multidão indecisa,que acredita que o ser e o não ser são o mesmoe o não mesmo, para quem é regressivo o caminho de todas as coisas.B7 Pois nunca isto será demonstrado: que são coisas que não são;mas afasta desta via de investigação o pensamento,não te force por este caminho o costume muito experimentado,deixando vaguear olhos que não veem, ouvidos soantes(5) e língua, mas decide por argumento a prova muito disputada

de que falei.

VΙΙΙ Μόνος δ΄ ἔτι μῦθος ὁδοῖολείπεται ὡς ἔστιν· ταύτῃ δ΄ ἐπὶ σήματ΄ ἔασιπολλὰ μάλ΄, ὡς ἀγένητον ἐὸν καὶ ἀνώλεθρόν ἐστιν,ἔστι γὰρ οὐλομελές τε καὶ ἀτρεμὲς ἠδ΄ ἀτέλεστον·[5] οὐδέ ποτ΄ ἦν οὐδ΄ ἔσται, ἐπεὶ νῦν ἔστιν ὁμοῦ πᾶν,ἕν, συνεχές· τίνα γὰρ γένναν διζήσεαι αὐτοῦ;πῇ πόθεν αὐξηθέν ; οὔτ΄ ἐκ μὴ ἐόντος ἐάσσωφάσθαι σ΄ οὐδὲ νοεῖν· οὐ γὰρ φατὸν οὐδὲ νοητόνἔστιν ὅπως οὐκ ἔστι. Τί δ΄ ἄν μιν καὶ χρέος ὦρσεν[10] ὕστερον ἢ πρόσθεν, τοῦ μηδενὸς ἀρξάμενον, φῦν ;οὕτως ἢ πάμπαν πελέναι χρεών ἐστιν ἢ οὐχί.Οὐδὲ ποτ΄ ἐκ μὴ ἐόντος ἐφήσει πίστιος ἰσχύςγίγνεσθαί τι παρ΄ αὐτό· τοῦ εἵνεκεν οὔτε γενέσθαιοὔτ΄ ὄλλυσθαι ἀνῆκε Δίκη χαλάσασα πέδῃσιν,[15] ἀλλ΄ ἔχει· ἡ δὲ κρίσις τούτων ἐν τῷδ΄ ἔστιν·ἔστιν ἢ οὐκ ἔστιν· κέκριται δ΄ οὖν, ὥσπερ ἀνάγκη,τὴν μὲν ἐᾶν ἀνόητον ἀνώνυμον - οὐ γὰρ ἀληθήςἔστιν ὁδός - τὴν δ΄ ὥστε πέλειν καὶ ἐτήτυμον εἶναι.Πῶς δ΄ ἂν ἔπειτα πέλοιτὸ ἐόν ; πῶς δ΄ ἄν κε γένοιτο ;[20] εἰ γὰρ ἔγεντ΄, οὐκ ἔστι, οὐδ΄ εἴ ποτε μέλλει ἔσεσθαι.Τὼς γένεσις μὲν ἀπέσϐεσται καὶ ἄπυστος ὄλεθρος.Οὐδὲ διαιρετόν ἐστιν, ἐπεὶ πᾶν ἐστιν ὁμοῖον·οὐδέ τι τῇ μᾶλλον, τό κεν εἴργοι μιν συνέχεσθαι,οὐδέ τι χειρότερον, πᾶν δ΄ ἔμπλεόν ἐστιν ἐόντος.[25] Τῷ ξυνεχὲς πᾶν ἐστιν· ἐὸν γὰρ ἐόντι πελάζει.Αὐτὰρ ἀκίνητον μεγάλων ἐν πείρασι δεσμῶνἔστιν ἄναρχον ἄπαυστον, ἐπεὶ γένεσις καὶ ὄλεθροςτῆλε μάλ΄ ἐπλάχθησαν, ἀπῶσε δὲ πίστις ἀληθής.Ταὐτόν τ΄ ἐν ταὐτῷ τε μένον καθ΄ ἑαυτό τε κεῖται[30] χοὔτως ἔμπεδον αὖθι μένει· κρατερὴ γὰρ Ἀνάγκηπείρατος ἐν δεσμοῖσιν ἔχει, τό μιν ἀμφὶς ἐέργει,οὕνεκεν οὐκ ἀτελεύτητον τὸ ἐὸν θέμις εἶναι·ἔστι γὰρ οὐκ ἐπιδεές· μὴ ἐὸν δ΄ ἂν παντὸς ἐδεῖτο.

B8 Só falta agora falar do caminhoque é. Sobre esse são muitos os sinaisde que o ser é ingénito e indestrutível,pois é compacto, inabalável e sem fim;(5) não foi nem será, pois é agora um todo homogêneo,uno, contínuo. Com efeito, que origem lhe investigarias?como e onde se acrescentaria? Nem do não-ser te deixareifalar, nem pensar: pois não é dizível, nem pensável,visto que não é. E que necessidade o impeliria(10) a nascer, depois ou antes, começando do nada?E assim, é necessário que seja de todo, ou não.Nem a força da confiança consentirá que do que não énasça algo ao pé dele. Por isso nem nascer,nem perecer, permite a Justiça, afrouxando as cadeias,(15) mas sustém-nas: esta é a decisão acerca disso –é ou não é –; decidido está então, como necessidade,deixar uma das vias como impensável e inexprimível (pois não évia verdadeira), enquanto a outra é autêntica.Como poderia o que é perecer? Como poderia gerar-se?(20) Pois, se era, não é, nem poderia vir a ser.E assim a gênese se extingue e da destruição se não fala.Nem é divisível, visto ser todo homogêneo,nem num lado é mais, que o impeça de ser contínuo,nem noutro menos, mas é todo cheio do que é(25) e por isso todo contínuo, pois o que é é com o que é.Além disso, é imóvel nas cadeias dos potentes laços,sem princípio nem fim, pois gênese e destruiçãoforam afastadas para longe, repelidas pela confiança verdadeira.O mesmo em si mesmo permanece e por si mesmo repousa,(30) e assim firme em si fica. Pois a potente Necessidadeo tem nos limites dos laços que de todo o lado o cercam.Portanto, não é justo que o que é seja incompleto:pois não é carente; ao que [não] é, contudo, tudo lhe falta.

X Εἴσῃ δ΄ αἰθερίαν τε φύσιν τά τ΄ ἐν αἰθέρι πάντασήματα καὶ καθαρᾶς εὐαγέος ἠελίοιολαμπάδος ἔργ΄ ἀίδηλα καὶ ὁππόθεν ἐξεγένοντο,ἔργα τε κύκλωπος πεύσῃ περίφοιτα σελήνης[5] καὶ φύσιν, εἰδήσεις δὲ καὶ οὐρανὸν ἀμφὶς ἔχονταἔνθεν ἔφυ τε καὶ ὥς μιν ἄγουσ΄ ἐπέδησεν Ἀνάγκηπείρατ΄ ἔχειν ἄστρων.XI πῶς γαῖα καὶ ἥλιος ἠδὲ σελήνηαἰθήρ τε ξυνὸς γάλα τ΄ οὐράνιον καὶ ὄλυμποςἔσχατος ἠδ΄ ἄστρων θερμὸν μένος ὡρμήθησανγίγνεσθαι.XII Αἱ γὰρ στεινότεραι πλῆντο πυρὸς ἀκρήτοιο,αἱ δ΄ ἐπὶ ταῖς νυκτός, μετὰ δὲ φλογὸς ἵεται αἶσα·ἐν δὲ μέσῳ τούτων δαίμων ἣ πάντα κυϐερνᾷ·πάντα γὰρ <ἣ> στυγεροῖο τόκου καὶ μίξιος ἄρχει[5] πέμπουσ΄ ἄρσενι θῆλυ μιγῆν τό τ΄ ἐναντίον αὖτιςἄρσεν θηλυτέρῳ.XIII Πρώτιστον μὲν Ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων…XIV Νυκτιφαὲς περὶ γαῖαν ἀλώμενον ἀλλότριον φῶς…

B10 E conhecerás a natureza do éter e no éter de todos ossinais e dos raios da pura lâmpada do solas obras destruidoras, e de onde nascem,e conhecerás as obras que rodam em torno da lua de olho redondoe a sua natureza, e saberás do céu que os tem à volta,e de onde nasce, e como guiando-o a Necessidade o obrigaa conter os limites dos astros.B11 ... como a terra e o sol e a luae o éter que a tudo é comum e a Via Láctea e o Olimpoextremo e o calor ardente dos astros forçados a nascer.B12 Pois as coroas mais estreitas enchem-se de fogo sem misturaE as que vêm à noite depois destas, mas com elas lança-se uma parte de

[chama. No meio delas está a divindade que tudo governa;Pois em tudo comanda o parto doloroso e a mistura,Impelindo a fêmea a unir-se ao macho, e ao contrário o macho à fêmea.B13 Primeiro que todos os deuses, concebeu Eros.B14 Facho noturno, em torno à terra, alumiado a uma alheia luz

XV αἰεὶ παπταίνουσα πρὸς αὐγὰς ἠελίοιο.XVa ὑδατόριζον εἶπειν τὴν γῆνXVI Ὡς γὰρ ἕκαστος ἔχει κρᾶσιν μελέων πολυπλάγκτων,τὼς νόος ἀνθρώποισι παρίσταται· τὸ γὰρ αὐτόἔστιν ὅπερ φρονέει μελέων φύσις ἀνθρώποισινκαὶ πᾶσιν καὶ παντί· τὸ γὰρ πλέον ἐστὶ νόημα.XVII δεξιτεροῖσιν μὲν κούρους, λαιοῖσι δὲ κούρας…XVIIIFemina virque simul Veneris cum germina miscent,Venis informans diverso ex sanguine virtusTemperiem servans bene condita corpora fingit.Nam si virtutes permixto semine pugnentNec faciant unam permixto in corpore, diraeNascentem gemino vexabunt semine sexum.XIX Οὕτω τοι κατὰ δόξαν ἔφυ τάδε καί νυν ἔασικαὶ μετέπειτ΄ ἀπὸ τοῦδε πελευτήσουσι τραφέντα·τοῖς δ΄ ὄνομ΄ ἄνθρωποι κατέθεντ΄ ἐπίσημον ἑκάστῳ.

B15 Sempre à espreita dos raios do sol.B15a Parmênides no poema diz que “a terra tem raízes na água”.B16 Pois, tal como cada um tem mistura nos membros errantes,assim aos homens chega o pensamento; pois o mesmoé o que nos homens pensa, a natureza dos membros,em cada um e em todos; pois o mais [o pleno] é o pensamento.B17 À direita os machos, à esquerda as fêmeas.B18 Quando a mulher e o homem juntos misturam as sementes de Vênus,a força que se forma nas veias a partir de sangues diversos,mantendo em equilíbrio, gera corpos bem formados.se, contudo, misturados os sêmens, as forças se opõem,e não fazem unidade, misturados no corpo, cruéis,atormentam o sexo da criança com o duplo sêmen.B19 Assim, segundo a opinião, as coisas nasceram e agora sãoe depois crescerão e hão de ter fim.a essas coisas puseram um nome que a cada uma distingue.